Perfecte systemen bestaan niet. Maar vanuit systemisch perspectief kijken naar zaken die onbewust spelen in organisaties loont! Tijdens het proces van reorganiseren spelen veel van dit soort zaken. Je herken ze vast: zaken die niet zichtbaar zijn, maar wel voelbaar zijn. Hoe ga je hier als organisatie mee om?

Mensen en organisaties handelen vaak onbewust . Niet zichtbaar, maar wel voelbaar. Het systemisch perspectief kijkt naar deze invloeden. Systemisch kijk je naar de relaties tussen individuen en groepen in de organisatie en in de invloed van patronen daarop. In dit blog kijk ik op deze manier naar lerende organisaties.

Tijdens het proces van organisatieverandering, hoor ik geregeld een manager verzuchten dat het allemaal beter zou gaan met een beter team. Die gruwelijke 60 plussers “die eigenlijk allang met prepensioen zijn”, werknemers “opgegroeid in de oude wereld die nu echt niet meer meewillen” of jonge honden “waarvan ik niet begrijp hoe die ooit door de selectie zijn gekomen.”

De hype is helemaal terug: op 3 januari 1993 was ‘de lerende organisatie’ in. Toen ik in 2014 consultant werd, leerde ik snel over lerende organisaties en lijkt het in de slipstream van Lean, Agile en Scrum (methodieken gebaseerd op snel leren) weer meer aandacht te krijgen. Maar wat is het eigenlijk?